Stokstaartjes zijn sociale mangoesten die in familiegroepen leven. Verschillende familiegroepen kunnen samenkomen en een groep vormen. Ze zijn erg territoriaal en verdedigen hun territorium tegen andere groepen stokstaartjes. Deze groepen bestaan ​​uit broedparen (één per gezin) en hun nakomelingen.

Mannetjes markeren territorium met hun anale geurklieren. Met behulp van hun niet-intrekbare klauwen graven ze de grond op zoek naar voedsel. Terwijl de groep voedsel zoekt, houden verschillende stokstaartjes, schildwachten genoemd, een oogje in het zeil voor naderende roofdieren. Roofdieren worden gedetecteerd door hun geur, en op dat moment laten de schildwachten een waarschuwingsgeluid horen aan de andere stokstaartjes om zich in hun holen te verstoppen. Als er enige tijd verstrijkt na de waarschuwing, zullen de schildwachten als eerste uitgaan om te zien of het roofdier is vertrokken. In dat geval stellen ze de anderen op de hoogte zodat ze verder kunnen zoeken naar voedsel.

Het verzorgen van stokstaartjes versterkt de sociale banden. Volwassen mannelijke individuen migreren vaak naar andere groepen. De niet-reproductieve individuen van de groep zijn toegewijd aan de zorg voor het nageslacht. Vanwege dit feit en omdat ze voor volwassen en zieke individuen zorgen, wordt er gezegd dat het uiterst altruïstische dieren zijn.

Stokstaartjes creëren holen met authentieke ondergrondse netwerken met meerdere ingangen die ze alleen overdag verlaten als ze op zoek zijn naar voedsel. De natuurlijke vijanden van deze dieren zijn meestal adelaars, valken of jakhalzen.